“ بایگانیهای افسردگی
از تصاویر پر از روابط جنسی تا کاراکترهای مبهم و مشکوک؛ «مرگ در باغ» به اندازه
کافی حساسیتهای خرابکارانه بونوئل در صنعت فیلم مکزیک را
نشان میدهد. ضروری است که
افرادی که پارافیلی های آنها ماهیتی مجرمانه
دارد، پیش از آسیب ر ساندن به دیگران و ایجاد مشکلات قانونی برای خودشان به افراد متخصص مراجعه کنند.
در مواجهه با فتیش پا هم باید مهارت نه
گفتن را بلد باشید یا یاد بگیرید.
مطالب و مقالات سایت “مشاوره ازدواج” توسط
تیم تخصصی مشاوران و روانشناسان
تهیه و پشتیبانی شده است. تمایل به پا پیدا خواهند
کرد و در هنگام بزرگ شدن به فوتفتیش دچار می شود.
[newline]سوژه فیلم من به ظاهر مبتلایان به
«فتیش کفش» هست ولی در اصل نمایشدهندهه مسئلهای بزرگتر است و آن «عدم امنیت» حتی
در حریم خصوصی آدمها،
بهواسطه اینترنت و فضای مجازی است.
البته تمام این موضوعها در این فیلم در لفافه
و بهطور استعاری مطرح میشود، درست مانند اغلب فیلمهای کشورمان.
دون خایمه (با بازی فرناندو ری) برادرزادهاش، ویریدیانا (با بازی سیلویا
پینال) را دعوت میکند تا پیش از خواندن خطابهاش به عنوان یک راهبه
نزد او بماند. مقاصد واقعی او زمانی آشکار
میشود که وی ویریدیانا را معتاد میکند و تلاش میکند از او برای امیال نکروفیلیاییاش (مردهخواهی) استفاده کند.
پدرو نازاریو (با بازی فرانسیسکو رابال) سرسپردگی وسواسگونهای نسبت به ایمانش دارد.
فاحشهای به نام آندارا (با بازی ریتا ماسهدو) بعد
از کشتن یک فاحشه، برای پناه گرفتن التماس میکند.
آندارا و همسایه نازاریو، بئاتریز (با بازی مارگا لوپز) خودشان را وقف نازاریو میکنند
چراکه معتقدند او به کار معجزه مشغول است.
این سه نفر شهر خود را ترک میکنند و از شهری به شهر دیگر سفر میکنند و کشف میکنند که تقوی آنها لزوماً باب میل سایر نقاط
جهان نیست. فیلم در یک سبک اسپرپنتو پیریزی شده
است و یک گروتسک معوج از کاراکترها و وقایع
را به منظور نقد انجمنهای اجتماعی ارائه میدهد.
بونوئل همچنین اظهار داشته
است که مریم باکره (با بازی ادیت
اسکوب) یکی از معدود کاراکترهایی است که قادر به فرار از
انتقاد اجتماعی/ مذهبی بونوئل
به خاطر خلوص و آرامشش بوده است.
داروها ممکن است به کاهش احساس اجباری که فرد مبتلا پارافیلی برای انجام آن رفتارها تجربه می کند، کمک کنند و میزان تخیلات و رفتارهای انحرافی را کاهش دهند.
در افرادی که بروزهای مکرر رفتارهای خطرناک یا
نابهنجار جنسی را تجربه می کنند، ممکن است درمان هورمونی تجویز شود.
درمان پارافیلی وقتی بیشترین
تاثیر را دارد که به صورت درازمدت انجام شود.
به من برخورد و رفتم توی اتاقم نشستم
و چندساعته آن را نوشتم که البته نسخه اولیه خیلی با آنچه امروز میبینیم فرق داشت ولی نهایتا نتیجه
شد «آگهی فروش». البته فیلمنامه را آقای ارسیا تقوا هم خواندند، با یک روانکاو فرانسوی هم
مشورت کردم و تحقیقاتی هم کردم که
از نظر پزشکی غلط نداشته باشد. مثلا فهمیدم یکسری سایت توی فرانسه
برای فتیشها، کفش دستدوم میفروشند و با سرزدن به این سایت متوجه شدم که برای
آنها هرچه کفش کهنهتر باشد ارزش بیشتری دارد.
این فیلم در اصل قرار بود بخشی از یک آنتولوژی
باشد (فدریکو فلینی و ژول داسن در اصل به کار گرفته شده بودند تا صحنههای فراموشنشدنیای خلق کنند اما به خاطر خواستههای تهیهکننده این طرحها با موفقیت به پایان
نرسیدند).
تصاویر تحریکآمیز و تمایلات جنسی لجامگسیخته وجود دارند؛ اما بهراستی تنها المان «بونوئلی»، استفاده از فتیش پا (یا پاپرستی؛ به هرگونه اظهار تمایل چشمگیر و غیرطبیعی نسبت به پا گفته میشود) است.
این فیلم آخرین فیلم بلند آمریکایی بونوئل بود؛ پیش
از آنکه او به اسپانیا برگردد
و «ویریدیانا» Viridiana بدنام را بسازد.
بعضی بر این باورند که علت فوت فتیش یا اختلالهای مشابه این است که اولین تجربههای
تحریک جنسی فرد در ارتباط با یک شی یا یک بخش از بدن بوده است.
با این حال شواهد جامعی در رابطه با علت فوت فتیش یا عوامل ایجاد کننده آن وجود ندارند.
«زندگی جنایتبار آرچیبالدو
دلا کروز» تجلی طنز پوچگرایانه و کاراکترهای هولناک بونوئل است.
کاراکتر مرکزی (مانند اکثر کاراکترهای
بونوئل) مملو از میل و رغبتی است که هرگز برآورده نمیشود.
در میان این اختلالات، پدوفیلی، نمایشگری،
چشم چرانی، دیگرآزاری و مالشگری جرم محسوب می شوند.
اما داشتن تخیلات یا رفتارهای پارافیلیایی همیشه به معنای مبتلا بودن به بیماری روانی نیست.
این تخیلات یا رفتارها ممکن
است در اشکال بسیار خفیفی وجود داشته باشند و باعث اختلال کارکرد فرد و
مانع ایجاد روابط سالم فرد با دیگران نشوند و به فرد یا دیگران آسیب نرسانند و به پیگرد قانونی نینجامند. ”